Deze expo in het fotomuseum Den Haag trok mij door de aankondiging en tekst, vergezeld van een mooie jaren 50 zwartwit opname. En inderdaad, de eerste zaal bevat een hele wand met allemaal van de prachtige foto's, als je er gevoelig voor bent. En dat ben ik. Mooie verstilde architectuur opnamen uit de Duitse wederopbouw-zakelijkheid, vaak in de nacht met soms natte straten voor de reflectie. Heel fraai, strak en zakelijk.
De zalen daarna gaven mij echter een steeds sterker groeiend gevoel van "is dit het nou?". Zeker, er waren drie kleurenfoto's van Saul Leiter, er waren een paar Ed vd Elskens, en nog meer goede foto's.
Ik zag tot mijn vreugde ook enkele foto's vanMitch Epstein, wiens werk ik erg bewonder.
Er was ook een grote serie wilde foto's van Lee Friedlander, een paar foto van Diane Arbus, enkele grote platen uit de serie "the valley" van Larry Sultan, een reeks knalkleuren van Martin Parr, kortom van alles.
Maar het thema "de stad, de stilte en het gedruis" raakte wat mij betreft steeds meer zoek.
De "stedelijke thema's" uit de tentoonstellingstekst, ik zag het niet zo. Het leek meer op een verzameling foto's waarbij de verzamelaar telkens een paar foto's van een fotograaf heeft aangeschaft. Op zich niks mis mee, maar ik had er meer van voorgesteld, en een sterkere lijn in de expo verwacht, waarbij je van de verstilling van Karl Hugo Schmölz steeds meer gedruis van de stad zou tegenkomen.
Conclusie? Ik heb een museumjaarkaart dus het kost niets, dat scheelt. Ik ben blij dat ik gegaan ben, vooral vanwege die wand met zwartwitfoto's aan het begin, en het was aardig om enkele goede foto's mee te pikken. In termen van de michelin reisgids: interessant, maar niet "een omweg waard" of "de reis waard".
Oja, en als je wat eet in GEMber, pas dan op: de club sandwich is lekker maar echt iets voor grote eters :-)
Voorbeeld van een foto uit de wand met mooie zwartwitfoto's:
